งานนี้เสนอแนวทางปฏิบัติสำหรับการทำนายข้อมูล

งานนี้เสนอแนวทางปฏิบัติสำหรับการทำนายข้อมูลการแยกส่วนที่จำเป็นจากเหตุการณ์ผลกระทบแบบไดนามิก โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การคาดคะเนของสถิติส่วนย่อยได้มาจากกระบวนการสองขั้นตอน (1) การคำนวณ Autodyn2d ที่ได้รับการแก้ไขอย่างดีของเหตุการณ์ผลกระทบ ในระหว่างนั้นตัวแปรสถานะที่สำคัญ (ที่เกี่ยวข้องกับความล้มเหลวและการสึกกร่อนขององค์ประกอบ) จะถูกบันทึกไว้สำหรับการประมวลผลภายหลัง และ (2) การประมวลผลภายหลังของข้อมูลนี้เพื่อทำนายกระบวนการแยกส่วนที่เป็นผลมาจากเหตุการณ์ผลกระทบ การเปรียบเทียบผลลัพธ์ที่เป็นตัวเลขกับข้อมูลการทดลองสำหรับการกระจายขนาดชิ้นส่วนและวิวัฒนาการของเมฆเศษบ่งชี้ว่าแบบจำลองทางกายภาพที่ใช้ในโมดูลหลังการประมวลผลมีความแม่นยำพอสมควร มีความจำเป็นในการใช้งานเทอร์มินอลบอลลิสติกจำนวนมาก ชุดเกราะ เพื่อระบุลักษณะชิ้นส่วนที่เกิดจากการกระแทกด้วยความเร็วสูง เนื่องจากความซับซ้อนของเหตุการณ์ผลกระทบดังกล่าว ในแง่ของการเสียรูปของวัสดุและสภาวะทางอุณหพลศาสตร์ การแก้ปัญหาผลกระทบจึงต้องพึ่งพาการจำลองทางคอมพิวเตอร์มากขึ้นเรื่อยๆ การพัฒนาโครงร่างการคำนวณที่เพียงพอตามไฮโดรโค้ด Autodyn2d สำหรับการรักษากระบวนการแตกหักและการแยกส่วนเป็นจุดเน้นของการศึกษานี้ โดยทั่วไปมีสองประเด็นที่เกี่ยวข้อง ประการแรก ความละเอียดเชิงตัวเลขของตัวประมวลผลเชิงตัวเลขที่ใช้โดยทั่วไปเพื่อจำลองผลกระทบดังกล่าวนั้นไม่เพียงพอที่จะแก้ไขชิ้นส่วนที่เกิดขึ้นระหว่างการกระแทก ประการที่สอง แบบจำลองทางกายภาพที่ใช้เพื่ออธิบายกระบวนการแยกส่วนไดนามิกจะต้องควบคู่กับรหัส