การอพยพจากแผ่นดินไหวของคางคก

นักวิจัยจาก The Open University รายงานว่า 96 เปอร์เซ็นต์ของคางคกตัวผู้ในจำนวนประชากรละทิ้งแหล่งเพาะพันธุ์เมื่อ 5 วันก่อนเกิดแผ่นดินไหวที่ลาควิลาในอิตาลีในปี 2552 แหล่งเพาะพันธุ์อยู่ห่างจากจุดศูนย์กลางแผ่นดินไหว 74 กม. จำนวนคางคกคู่ที่แหล่งเพาะพันธุ์ก็ลดลงเหลือศูนย์เมื่อสามวันก่อนเกิด แผ่นดินไหว ไม่พบการวางไข่ใหม่ที่ไซต์ตั้งแต่วันที่เกิดแผ่นดินไหวจนถึงวันที่เกิดอาฟเตอร์ช็อกครั้งสำคัญครั้งล่าสุด (แมกนิจูด >4.5) แหล่งเพาะพันธุ์มีผู้ชายเป็นใหญ่ และคางคกมักจะอยู่ในแหล่งกำเนิดตั้งแต่กิจกรรมการผสมพันธุ์เริ่มขึ้น จนถึงการวางไข่เสร็จสิ้น การเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมของคางคกนี้เกิดขึ้นพร้อมกับการหยุดชะงักของบรรยากาศชั้นไอโอโนสเฟียร์ ซึ่งเป็นชั้นแม่เหล็กไฟฟ้าบนสุดของชั้นบรรยากาศโลก ซึ่งตรวจพบโดยใช้คลื่นวิทยุความถี่ต่ำมาก (VLF) การปล่อยก๊าซเรดอนหรือคลื่นแรงโน้มถ่วงก่อนเกิดแผ่นดินไหวมีสาเหตุมาจากการเปลี่ยนแปลงของสนามไฟฟ้าและกระแสในชั้นบรรยากาศ ในกรณีนี้ไม่ได้ระบุสาเหตุของการหยุดชะงักของบรรยากาศชั้นไอโอโนสเฟียร์ การเปลี่ยนแปลงด้านสิ่งแวดล้อมอื่นๆ ที่ส่งผลต่อพฤติกรรมของคางคก รวมถึงข้างขึ้นข้างแรมและสภาพอากาศที่เปลี่ยนแปลง เป็นที่ทราบกันดีว่าจำนวนของคางคกที่เพาะพันธุ์ในพื้นที่ศึกษานั้นเพิ่มขึ้นในช่วงพระจันทร์เต็มดวง อย่างไรก็ตาม หลังเกิดแผ่นดินไหว จำนวนคางคกในช่วงพระจันทร์เต็มดวงอยู่ที่ 34 ตัว เทียบกับระหว่าง 67 ถึง 175 ตัวในปีก่อนหน้า "การศึกษาของเราเป็นหนึ่งในกลุ่มแรกๆ ที่บันทึกพฤติกรรมของสัตว์ทั้งก่อน ระหว่าง และหลังแผ่นดินไหว การค้นพบของเราชี้ให้เห็นว่าคางคกสามารถตรวจจับสัญญาณก่อนเกิดแผ่นดินไหว เช่น การปล่อยก๊าซและอนุภาคที่มีประจุไฟฟ้า และใช้สิ่งเหล่านี้เป็นรูปแบบของ ระบบเตือนภัยแผ่นดินไหวล่วงหน้า" ดร. ราเชล แกรนท์ ผู้เขียนนำกล่าว